Pan Kadar Oszmanski napisał (białym wierszem):

> Dokładnie, miałeś rację. Szukać na zewnątrz.
> Dzięki ci niewypowiedzianie.
> Ten dom to prawdopodobnie 2 plomby.
> Jeden doklejony do drugiego. To nawet po
> podłogach widać, że coś nie tak.
> A to puste miejsce to kolejna plomba
> ale jak ktoś to zburzył to zaczyna się sypać wszystko.

Bo to wszystko jest "społeczne budownictwo solidarnościowe".
Jeden dom zależy od drugiego. Gdy wszyscy na raz budują takie
domostwa, jest radośnie. Gorzej, gdy wykruszy się pierwszy,
a zabraknie solidarności w utrzymaniu reszty.

> Ciekawe ale właśnie przy tej ulicy inne domy
> tez się sprzedają. Ciekawe dlaczego?

Cały region się wyludnia, z tego miasteczka w ostatnich latach ubyła
połowa mieszkańców. Ludzie nie nie widzą tu żadnych perspektyw.
Sprzedają, usiłują sprzedać domy po zmarłych rodzicach czy dziadkach.
Wraz z ich ślubnymi portretami na ścianach.

> To rzeczywiście może być spowodowane z powodziami.
> Dom jest jednym z niżej położonych
> a wszystko jest na stromym wzgórzu.
> Ja się nie podejmuję walczyć z tym bo to zbyt skomplikowane.

Z powodziami to oczywista bzdura -- tam nie ma i nie będzie żadnych
powodzi. Ale jak już popada, to wody z całego wzgórza toczą się
uliczkami w dół. A jak napotkją na swej drodze niezabezpieczony dom,
ten ulega szybkiej biodegradacji. Trzeba dać wodom boczny odpływ --
na tym polega ta walka.

> Odpuszczam sobie i wracam w takim razie do nr1.
> Kurcze już się napaliłem na ten dom. Trudno.
> Jarek, też mi się tam podobało.

Dom nr1 tak samo jest plombą. W dodatku głębiej osadzoną. Właściwie
tylko frontowa ściana jest niewątpliwie jego. Innych może w ogóle nie
być, a jeśli są, to wyglądają jak błona komórkowa w wielokomórkowym
organizmie. Ten łuk na parterze nie jest tam przypadkiem i nie stawino
go ku ozdobie. On potrafi bez ścian bocznych unieść wyższą kondygnację.
Ale jeśli sąsiad z boku albo z ulicy Trzech Marii zacznie coś burzyć
lub przerabiać -- może być gorzej.

Jarek

--
Sao as aguas de marco
Fechando o verao
É a promessa de vida
No teu coraçao...