Jarek P. wrote:
> Projektuję sobie własnie kanalizację poziomu zero i jedno pytanie mam:
>
> Jak korzystniej jest przejść z pionu do poziomu w sytuacji, kiedy
> poziomy odcinek ma się ciągnąć dalej:
>
> a) rozwiązanie najprostsze: pozioma nitka fi160, w nią wrzucony trójnik
> 45 stopni wylotem do góry, do tego kolanko 45 stopni. W ten sposób mamy
> pion wchodzący łukiem wprost w poziom i wrzucający do niego swoją
> zawartość niejako "z góry". Co prawda już nakierowaną w dobrą stronę,
> ale jednak z tą obawą, że coś sobie rozpędem "plaśnie" i się przyklei
>
> b) j.w. ale wylot z trójnika ustawiony poziomo i do tego dwa kolanka 45
> stopni (albo 3x33 stopnie) wyginające tą poziomą odnogę do góry. W ten
> sposób to co zlatuje pionem najpierw wykręca do poziomu, a dopiero potem
> spływa do głównego gównociągu, już po dnie rury, bez żadnych
> poważniejszych zaburzeń laminarności przepływu.
>
> Które rozwiązanie jest sensowniejsze? To drugie wydaje się
> rozsądniejsze, pierwsze jest prostsze, tańsze i z różnych przyczyn
> (miejsce) bardziej mi pasuje. Wystarczy? Czy tak się nie robi?
Robią i tak i tak, mało kto sie nad tym zastanawia.
Ja ci proponuję trzecie wyjście :)
tyrójnik 45st i do niego kolano 68st, trójnik lekko pochylony (22st),
masz zalety obu twoich punktów tzn tylko jedno kolano a 'zawartość'
lekko skręca i leci sobie spokojnie dalej a nie plaśnie na rure :)
>
> J.
>


--
-----
Pozdr
Janusz