Pan Mateusz Viste napisał:

>> Poziome grzeją energią słoneczną, tego-, a najdalej zeszłoroczną.
>> To jest całkowicie odnawialna energia. Natomiast pionowe studnie
>> korzystają z energii geotermalnej, liczonej "czasem geologicznym",
>> przynajmniej w tysiącach lat. Ta energia odnawialną nie jest,
>> korzystamy z *zasobów*.
>
> Bez żadnych uszczypliwości pozwalam sobie zauważyć, że tu i tu nie
> mamy do czynienia z żadną energią "odnawialną". W obu przypadkach
> pochodzi ona z zasobów o określonych, skończonych pojemnościach.

Także bez uszczypliwości stwierdzę, że bez przyjęcia pewnych założeń,
uprawianie nauk przyrodniczych byłoby niemożliwe. Tylko matematyka
potrafi być nieskończona -- Wacław Siepiński ma nawet na grobie napis
"Badacz nieskończoności":

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/74/
Wac%C5%82aw_Siepi%C5%84ski_grave.JPG

W realno-fizycznym ujęciu każdą energię mającą u źródeł mknące ku Ziemi
tu i teraz promienie słonecznie, nazywamy odnawialną. Wiemy rzecz jasna,
że wodór słoneczny się kiedyś skończy, ale o tym nie warto przy tej
okazji wspominać. Suszenie ręcznika na słońcu to takie "najszybsze"
korzystanie. Ręcznik schnie, woda paruje, mamy korzyść. Ale rzuca cień
na ziemię, ta mniej się ogrzewa i mniej też paruje -- lecz tego nie
poczytujemy za stratę.

Pompiarz horyzontalny zimą czerpie z tych zasobów, co mu się latem na
gumnie odłożyły. W cyklu rocznym jest to energia odnawialna, zwłaszcza,
że jej nie wyprowadza gdzieś daleko, chata w całości oddaje ją do
najbliższego otoczenia, gdzie i tak by trafiła (jak w przypadku ręcznika).

Koziarz-kominkarz bukowo-dębowy musi już całkować w okresie wieloletnim,
bo tyle przyrasta drewno, zanim w płomieniach odda energię. Ale z tym
założeniem, to też jest odnawialna energia (odnawialny zasób drewna,
jak kto woli).

Z prądziarzem węglowym i samochodziarzem ropnym jest już gorzej. Ten
czerpie z zasobów, co się zakumulowały w okresie karbońskim. Niby też
to ze słońca, ale dawne epoki geologiczne już nie wrócą i nie odnowią
oblicza Ziemi. Tej Ziemi. Można je najwyżej z nostalgią wspominać
siedząc w komorze normobarycznej.

Pompiarz wertykalny, to już co innego. On na tym samym wózku jedzie,
co elektrykarz jądrowy. Oni nie korzystają z energii naszego Słońca.
Biorą to, co został po słońcach dawno wygasłych i poniewierało się
gdzieś w Kosmosie, nim powstała Ziemia. Taki spadek po dziadku, można
powiedzieć.

--
Jarek