Pan Mateusz Viste napisał:

> Tu już nie o żadne komórki chodzi, tylko o nieco szerszy aspekt
> sprawy - o to, że w różnych miejscach bywają różne normy społeczne.
>
> Mniemam, że w miastach i 35 lat temu kilkuletnie dzieci nie chadzały
> same do szkoły, kiedy na kaszubskiej wsi to była normalność. Z
> wypowiedzi padających w tym wątku wnioskuję, że z dzisiejszymi
> komórkami sprawa ma się podobnie: Sebastian raportuje, że w jego
> okolicy dzieci w przedszkolu już je mają (po co, nie wiem, skoro takie
> dziecko nie potrafi czytać, ale nie wnikam), Ewa stwierdza, że każdy
> 9-latek ma smartfona, a dla Tomka to taka oczywistość, że w jego oczach
> jestem jakimś sadystą-dręczycielem który więzy dzieci w piwnicy.
>
> A ja tylko stwierdzam, że w moim środowisku sprawy mają się zupełnie
> inaczej - w mojej ocenie rozsądniej, zdrowiej i... normalniej.

Objawem zdrowia i normalności jest regulacja tego typu kwesti przez
wspomniane na wstępie "normy społeczne". W Polsce niestety wszyscy
powołują się na jakieś quasi-prawo. Ewa przytoczyła regułę "do końca
trzeciej klasy". Już ją gdzieś wcześniej słyszałem (regułę, nie Ewę).
Ale skąd się wzięła? Prawo nie zna takiej kategorii jak "ukończenie
trzech klas", a tym bardziej "wiek około dziewięciu lat", jako granicę,
po której coś wolno, a wcześniej nie. Nie mam pojęcia jak sąd mógłby
rozpatrywać sprawę występku rodziców, którzy dziecko puszczają semo
do trzeciej klasy. Albo umorzyć sprawę matki czwartoklasisty, który
z jakichś względów opieki wymaga.

Jarek

PS
Ja przez kilka pierwszych miesięcy byłem zaprowadzany i odprowadzany
ze szkoły. Potem chodziłem sam. Ale miałem blisko. Nawe przez ulicę
nie trzeba było przechodzić.

--
Niektóre dzieci tak lubią szkołę, że chcą w niej pozostać przez całe
życie. Uczeni rekrutują się z tych infantylistów.
-- Hugo Steinhaus