Pani Ewa napisała:

>> Tyle że obecni właściciele na ogół nie mają do tego serca,
>
> Serca, czasu, pieniędzy, umiejętności.

Zaczyna się od braku umiejętności poszukiwanych w rejonie.
Za tym idzie brak pieniędzy. A w wyniku parcia ekonomicznego
serce nie wytrzymuje. Tylko czasu jakby dużo, z którym nie
wiadomo co tu począć. Bo przypomnę, że chodzi o tych, co z
dziada pradziada w jednym miasteczku.

> Naprawdę dużo tego trzeba, żeby zrobić ze zniszczałego
> domu coś sensownego i żyć tam szczęśliwie.

Na życie szczęśliwe w ogóle nie ma recepty. Ale jeśli już
przeszliśmy do miastowych (czasem z odległych stron), którzy
przybyli na miejsce, to ważne, by pod pozorem renowacji nie
niszczyli tego, co zastali. Mam na myśli tak mury, jak i
tak zwane stosunki międzyludzkie.

> W dodatku nie każdy ma wolny zawód, żeby zarabiać na życie
> z dowolnego miejsca na ziemi.

Ja w zasadzie mam i mógłbym. Z tym że ostatnio nastąpiły nowe
okoliczności, które utrudniają przemieszczanie się w razie
nagłych okoliczności. To dużo zmienia. Zobaczymy jak będzie.

> Ale rozumiem Cię, też mi żal pustoszejących miasteczek
> nawet tu, w Polsce.

Skądeś od dawna wiem, że rozumiesz.

Jarek

--
Szefie, jaka piekna katastrofa!