W dniu poniedziałek, 27 sierpnia 2018 14:28:17 UTC+2 użytkownik Janusz napisał:
> W dniu 2018-08-27 o 13:20, Jarosław Sokołowski pisze:
> > Pan Jacek brał udział w burzeniu obiektu budowanego w latach 1960-61:
> >
> >> znaczna część betonu wylewana była w mrozy. Inspektor nadzoru, który to
> >> budował (a potem burzył) wspominał, że używano gorącej wody, cement był
> >> jakiś specjalny, dodawano jeszcze coś do betonu, a po wylaniu całość
> >> obkładano grubo słomą, która przywożono na budowę w wagonach. No i
> >> tydzień po wylaniu palono w koksownikach. Najcieńszy element miał lekko
> >> licząc 60 cm grubości, więc pojemnośc cieplna też była spora. No ale to
> >> epoka słusznie (?) miniona.
> >
> > Z kolei przy budowie zapory w Asuanie używano lodu do sporządzania
> > mieszanek betonowych. Sam proces wiązania wytwarza dużo ciepła,
> > które trudno odprowadzić. A w wysokiej temperaturze woda odparuje
> > zanim zwiąże.
> >
> Tyle że zapora to tys m3 w jednym kawałku, a tu mamy dość cienką płytę która
> w środku nocy zamarznie zanim woda zwiąże.
> Co do doświadczeń to znam przypadek budynku który po paru latach był
> rozbierany

A dlaczego po paru latach dopiero?
Przecież tak usterka to powinna być widoczna zaraz wiosną jak mrozy puszczą.