medea pisze:

> Masz tak od dziecka?

Od dziecka fascynowały mnie wszelkie stworzenia i nie czułam strachu ani
obrzydzenia. Obserwowałam je, czytałam o nich, hodowałam tych
nieszczęśników, jacy się napatoczyli, całe śmieszne historie można
przytaczać. W zamierzchłym dzieciństwie bałam się tylko krowy i
wielkiego barana z Bukowiny Tatrz., ale gdy bliżej je poznałam, minęło.

>Ja od zawsze odczuwałam, delikatnie rzecz ujmując,
> dystans do wszelkiego robactwa. Za najgorsze od dzieciństwa uważałam
> zawsze szczypawki, czyli skorki.

Że Ci wlezie do ucha? :-)

Można powiedzieć, że miałam coś w
> rodzaju skorkofobii. ;) Pająków, zwłaszcza tych grubiutkich, też się
> bałam i myślę, że gdyby taki przeszedł po mnie, to bym krzyczała, ale
> już te chudo-długonogie śmiało chwytam za nogę i wynoszę, jeśli trzeba. ;)

To są kosarze, nie pająki. Choć pajęczaki :)

> Cudny wiersz. Dzięki za przekład, Barańczak jest mistrzem.

Absolutnym. A znasz jego "Książki najgorsze"?
--
B.