> Jarek

No to coś Wam napiszę.
Całe życie pracowałem na swoje i na swoim. To znaczy, że
nie brałem od państwa tylko dawałem państwu. Nawet za
leczenie swoje płaciłem. Jak sami wiecie w takich warunkach
pracuje się według potrzeb a nie według wymiaru czasu pracy.
Dużo i często. Jak to bywa w krajach o dużych
potrzebach socjalnych jeśli ja nie zapłaciłem czegoś to
państwo sobie samo wzięło bez pytania. Taki urok i taki
zwyczaj - kwestia przyzwyczajenia. Da się przeżyć.
Pewnego dnia postanowiłem odpocząć. Miałem dosyć,
zwyczajnie dać sobie chwilę oddechu. Po kilkudziesięciu latach
harówki uznałem, że mam prawo. Oczywiście dostałem
zaproszenie do jednego z urzędów (... nie stawiennictwo
grozi ... itd.). Idę, państwo moje pięknieje za moje pieniądze
urząd pięknie wykończony za moje pieniądze, wchodzę do
środka urzędnicy siedzą przy ładnych biurkach za moje pieniądze
przy biurkach siedzą z niezadowolonymi minami urzędnicy,
którym ja cały czas płaciłem. I taki z niezadowoloną miną
pyta mnie: a z czego Pan teraz będzie żył?
Postanowiłem coś zmienić.
K.