W dniu 2011-03-21 15:15, Robson pisze:

> Zeby nie bylo, ze jestem obronca ZUSu, nie, przez nich zlikwidowalem
> dzialalnosc gospodarcza, bo mnie wykonczyli.
> A teraz policz, ile mialbys ze sprzedazy butelek, gdybys popracowal rok
> i ulegl wypadkowi przy pracy.

Brat przez ponad pół roku miał bóle brzucha, podbrzusza itd. Silne. Był
nawet w szpitalu przez jakiś czas. Nic nie znaleźli oprócz jakiegoś
"nie wiadomo co" koło trzustki. Wziął wyniki i poszedł prywatnie.
To "coś koło trzustki" to był przerzut od raka jąder. Ci co obejrzeli
wyniki za pieniądze jakoś od razu wiedzieli że będzie potrzebne miejsce
na chirurgi miękkiej, urologii i onkologii - już pierwszego dnia.
Publiczna służba zdrowia nie dała rady.

Więc jakbym miał poważny wypadek po roku to bym nie przeżył. A w robocie
miałem mało poważne wypadki - złamania, pęknięcia itp. I wiem jedno -
albo się położę i zacznę krzyczeć o wypadku w czasie pracy (wtedy wylecę
z roboty, mieliśmy taki jeden przypadek, kolega okazał się uciążliwy dla
pracodawcy) albo zacisnę zęby i spróbuję iść do lekarza (wtedy zejdzie
mi tydzień - tyle chodziłem swego czasu po lekarzach pierwszego
kontaktu, poradniach, prześwietleniach i pogotowiach (jak jeszcze było)
ze złamanym nadgarstkiem (2008) i zmiażdżonym palcem (2010)).

Odbiegamy od tematu optymalizacji podatku - powiem więc krótko - zawsze
byłem prosocjalny - ale teraz to jest tak, że niby dajemy sobie nawzajem
ale w praktyce to to co dajemy w składkach idzie na mury i marmury
prezesów, a ludzi ratuje to co damy na 1%, Caritas czy Owsiaka. I o ile
kiedyś mnie szokowały teksty Korwina Mikke o tym, żeby każdy płacił za
leczenie (bo staruszki, bo dzieci itp.) o tyle teraz zaczynam się
przychylać do tezy że to lekarze leczą pacjenta a nie tzw. służba
zdrowia. Bo ani ona zdrowia, ani służba.