Lukasz Kozicki wrote:

> Po prostu uwierzyłeś w przekaz medialny i słuszność polityki państwa,
> która skutkuje uczynieniem z dzieci dobra luksusowego...

Nie wdając się w szczegóły, trudno byłoby Ci znaleźć osobę
mniej przekonaną w sprawie "słuszności polityki państwa"
i w ogóle samej idei państwa.

> W innych krajach dziecko jest potomkiem, dziedzicem, skarbem, podporą
> rodziców, radościa dziadków, a nawet ulgą finansową - albo ostatecznie
> inwestycją na przyszłość - a nie luksusową "rzeczą".

Jakkolwiek byś go nie nazwał, dziecko je, pije, potrzebuje opieki
medycznej -- mówiąc ogólnie: zużywa zasoby. I -- jako człowiek
odpowiedzialny -- te zasoby masz mu obowiązek zapewnić. Sprawa
jest prosta: zapewniasz, albo nie. Jeśli zapewniasz, to droga
wolna, jak dla mnie możesz mieć ich nawet sześćdziesięcioro.
Jeżeli nie zapewniasz, to nawet jedno dziecko może być za dużo.
"Dziedzic jest głodny" i "rzecz jest głodna" - taka sama wartość
pola w Excelu...

> Bez wnikania w szczegóły, bo to już ostry OT, ale np. we Francji
> podstawa opodatkowania nie jest dzielona przez max. 2, tylko przez
> specyficznie liczoną "ilość domowników"

Zacznijmy od tego, że w Polsce burżuj to taki człowiek, który
zarabia ~20 tysięcy euro rocznie, więc mu trzeba dowalić wyższą
stawkę podatkową. Przy czymś takim nawet mi się nie chce dyskutować
o innych sprawach podatkowych.

Pozdrawiam, Piotr