Projektuję sobie własnie kanalizację poziomu zero i jedno pytanie
mam:

Jak korzystniej jest przejść z pionu do poziomu w sytuacji, kiedy
poziomy odcinek ma się ciągnąć dalej:

a) rozwiązanie najprostsze: pozioma nitka fi160, w nią wrzucony
trójnik 45 stopni wylotem do góry, do tego kolanko 45 stopni. W ten
sposób mamy pion wchodzący łukiem wprost w poziom i wrzucający do
niego swoją zawartość niejako "z góry". Co prawda już nakierowaną w
dobrą stronę, ale jednak z tą obawą, że coś sobie rozpędem "plaśnie"
i się przyklei

b) j.w. ale wylot z trójnika ustawiony poziomo i do tego dwa kolanka
45 stopni (albo 3x33 stopnie) wyginające tą poziomą odnogę do góry.
W ten sposób to co zlatuje pionem najpierw wykręca do poziomu, a
dopiero potem spływa do głównego gównociągu, już po dnie rury, bez
żadnych poważniejszych zaburzeń laminarności przepływu.

Które rozwiązanie jest sensowniejsze? To drugie wydaje się
rozsądniejsze, pierwsze jest prostsze, tańsze i z różnych przyczyn
(miejsce) bardziej mi pasuje. Wystarczy? Czy tak się nie robi?

J.