Pan Marcin Debowski napisał:

> Jechało to na fali w sumie entuzjazmu przez kolejną dekadę, EU pewnie
> uznała, że można też to wykorzystać dla ograniczenia zanieczyszczeń
> w miastach, no ale lata mijały a jakiś wiekszy przełom nie nastąpił.

Mnie najbardziej smuci to, że Europa nie potrafiła powtórzyć sukcesu
z pierwszej połowy XX wieku. Zróżnicowane stawki podatkowe czy
ubezpieczeniowe zaiązane z mocą albo pojemnością silnika sprawiły,
że mamy "europejski typ samochodu". Mały, dostosowany do potrzeb
ludzi i do warunków w historycznych miastach. Zgrabny i oszczędny.
W kolejnym półwieczu (pod koniec) zabrano się również za czystość.
W Ameryce nigdy coś podobnego nie nastąpiło. Jak jeździli, tak
jeżdżą monstrualnymi landarami po swoich monstrualnych wiochach.

Z tego co widzę na ulicach Warszawy, jak coś ma zielone tablce, to
na ogół jest bezsensownie wielką górą blachy klepanej na zamorską
modłę. Czyli nawet dając dotacje (z naszych pieniędzy) nie udało się
zrobić tego co, kiedyś przy użyciu przepływów finansowych w drugą
stronę (pobór podatków). Jakiś przebłysk rozsądku wykazały ostatnio
tylko władze Paryża. Tam godzina parkowania takiego elektryka to
18 euro. Normalny samochód (czyli raczej spalinowy) parkuje w centrum
kilka razy taniej.

> W sumie zupełnie zrozumiałe, bo na indywidualne poświęcenie w myśl
> szlachetnych ideii ekologicznych raczej nie ma co liczyć.

Akurat dla mnie byłaby to najsilniejsza motywacja, w zasadzie jedyna
licząca się. Ale mną nie należy się przejmować -- pewien socjolog
kiedyś powiedział, że akurat ja nie jestem reprezentatywnym przykładm
dla niczego.

--
Jarek