Jacek "Plumpi" <p...@w...pl> wrote:

> Po drugie końce płaskownika nagrzewają się do znacznie wyższej
> temperatury niż 100 stopni.

Nie pamiętam już, bo to było kilkanaście lat temu, ale wydaje mi
się, że temperaturę tych płaskowników wtedy sprawdzałem termoparą i
po solidnej pracy lutownicą było to niewiele ponad 100 stopni.

> Po trzecie dużo zależy do jakości stopu lutowniczego. Im więcej
> ołowiu tym większa podatność na utlenianie.

Tu fakt, niedawno wygrzebałem w piwnicy stary zapas lutu z tamtych
czasów, usiłowałem wykorzystać współczesnie i szlag mnie trafiał,
zupełnie nie wiem, jak kiedyś mogłem taką cyną pracować. Niby LC60
to było, a lutowało się jak czystym ołowiem :-)

> Po czware wyobraź sobie, że także prawie 30 lat temu wpadłem na
> taki
> sam pomysł i lutownica ta służy mi po dziś dzień, a przylurowane
> kostki mosiężne wyciągnięte z listew połączeniowych usunąłem
> rtaptem
> kilka lat temu ponownie wiercąc i gwintując otwory pod śruby.

I lutowałeś je "na miękko"? No to ciekawe, u mnie szlag ten
wynalazek trafił jak pisałem błyskawicznie.

> Normalnie - wystarczy, że dostaje się tam powietrze. Żadna traśma
> izolacyjna nie zapewni Ci 100% zabezpieczenia.

Dobra, ale tu wystarczy rozkręcić jakiegokolwiek wieloletniego
skręta i sprawdzić, one na styku naprawde są zwykle metalicznie
czyste. Zgadzam się, że moja teza z utlenianiem się lutu jest
cokolwiek wydumana (choć nazwać jej bzdurą bym się jednak wahał),
ale choćby z punktu widzenia samej potrzebnej dodatkowo roboty i
korzyści jakie ona ma dać, czy to lutowanie jest opłacalne?...

J.