Lisciasty napisał:

>> No właśnie, już nie chciałam się znęcać, ale w obecnych czasach
>> nieumiejętność ortograficznego pisania to nie tylko kwestia dysleksji,
>> ale chyba też ogólnej nieporadności życiowej, włączając w to
>> nieumiejętność wykorzystywania prostych i powszechnie dostępnych urządzeń.

To nie takie proste, jak może się wydawać. Przypadki ekstermalne (znam!)
potrafią przez długie godziny dowodzić, jaką marnością nad marnościami jest
Forma, w której mieści się Ważna Treść. Na nic tłumaczenia, że jeśli widać
błąd na błędzie, spacje przed przecinkami i ogólny nieład w tekście, to
nikt do Treści nie dotrze, bo go sam widok odrzuci. Oni nawet wiedzą o tym,
że dla większości ludzi zapoznanie się z krótkim tekstem to kwestia kilku
sekund. Pod warunkiem, że jakoś on wygląda. Im zajmuje to minuty (mimo
niewątpliwie posiadanej inteligencji), niezależnie od tego, jaką formę
przyjęły umieszczane po kolei literki. Cóż, choroba to choroba.

> Kto z młodymi aspergerowcami po psychologach i poradniach biega ten się
> w cyrku nie śmieje :/

Co teraz w poradniach radzą? Moi znajomi poradnicy zawsze mówili, że nie
należy wychowywać dzieci, trzeba wychowywać przyszłych dorosłych. Dziecku
wiele może pomóc zaświadczenie czy inna bumaga, ale w świecie dorosłych
to już nie funkcjonuje. Niewidomy brak wzroku kompensuje innymi zmysłami,
aspergerowiec lub inny dyslektyk musi przyjąć podobną strategię i też się
tego nauczyć. Inaczej resztę życia spędzi na dawaniu rad, jak powinien być
urządzony świat, w którym żyją sami aspergerowcy i dyslektycy.

--
Jarek