Pan Tomasz Gorbaczuk napisał:

>> W Hiszpanii kultura łuków i sklepień stoi na bardzo wysokim poziomie.
>> To spadek po arabskiej przeszłości Półwyspu.
>
> Tu dookoła wieniec żelbetowy, kopuła nie rozeprze ścinań. Wiesz może
> jak to budowali gdy nie było prętów żebrowanych fi12?
> Kościoły czy katedry to potrafię sobie wyobrazić - ściany metr czy
> półtora grubości zapewniały odpowiednią sztywność, ale taka chałupina?
> W Katalonii nie ma ich dużo - za to w takiej Andaluzji co druga ma
> kopułę zamiast dachu.

W dodatku na tych kopułach nie ma żadnego pokrycia, ot tylko zapcykowane
jakąś zaprawą, może glinianą, i pomalowane. Nie pada w tej Andaluzji prawie
wcale, więc przeciekać nie przecieka. Za to na upał dobre. Tak dobre, jak
obecnie budowane dachy spadziste z żelbetu, o których kiedyś tu pisałem.
O izolacji termicznej wszyscy wiedzą, licytują się lambdami, ale żeby ktoś
się zajmował akumulacyjnością, to nie. A to w naszym klimacie może nawet
bardziej istotne.

Co do kopuł, to te sferyczne nie rozpierają wcale. Arabskie sklepienia już
trochę, ale nie tak strasznie. Z wyżej wspomnianych termicznych powodów
mury i tak warto mieć grube, nawet w chałupinie. Z licznych domów stojących
w klimacie ciepłym, które zdarzyło mi się dokładnie oglądać, pamiętam
jednego rekordzistę z Dalmacji. Według księgi wieczystej działka, którą
zajmuje, ma powierzchnię 19 m2 (słownie: dziewiętnaście metrów kwadratowych).
A kamienne ściany więcej niż na łokieć grube. Dwupiętrowy. Wybudowany gdzieś
tak w czasie naszej bitwy pod Grunwaldem, cały czas ktoś w nim mieszka.

--
Jarek