> W dniu 2010-10-28 13:08, Tornad pisze:
> Bardzo dziekuje za wyjasnienia. Zastosuje ta blache miedziana,
> bo wydaje mi sie, ze amator da rade cos takiego bez problemu zrobic.
> Sama budowa komina wydaje sie byc w zgodzie z tym co piszesz
> (choc duszy niestety nie ma ...). Na bialo zona nie pozwala przemalowac
> czerwonego klinkieru.
>
> Na boku - przypomnialo mi sie, co robi mój murarz, jak nie lubi
> inwestora: w komin wmurowuje butelke, by szyjka wystawala
> do srodka. Gdy dobrze zapali sie w piecach i pojawi sie ciag,
> butelka zaczyna potepienczo wyc. Nic tylko duchy strasza.
> Zdarza sie, ze wezwany w ramach reklamacji murarz odprawia
> egzorcyzmy, ukradkiem tlukac ta butelke.
>
> pozdr serd
> --
> A S

Dziekuje za dziekuje i te ciekawostke. Gdzies juz tez o tym slyszalem. Jest to
zabawne tyle, ze po stluczeniu szyjki tej butelki, reszta pozostaje. I moze
kiedys swkutek zmian temperatury sie zmeczyc i wykruszyc tak, ze pozostanie po
niej dziura na zewnatrz komina mogaca byc przyczyna pozaru nawet. Ale chyba
dowcipny murarz o tym wie i jakos ja tak wmurowal, ze to nie grozi.
Za moich studenckich czasow na poligonie artyleryjskim w Toruniu
doswiadczylem innego dowcipu. Siedzielismy na stanowisku obserwacyjnym
kierowania ogniem. A chlopcy sluzby zasadniczej na tylach, ladowali haubice i
strzelali na naszych nastawach. Pierwszy strzal bede pamietal do konca zycia.
Taki sakramencki jazgot przelatujacego nad naszymi glowami pocisku ze
odruchowo pochowalismy sie po dziurach. Okzalo sie ze ci nasi dowcipnisie do
kadego pocisku przylepiali z tylu, na sline, zwykla zyletke. W czasie lotu
pocisku ta zyletka potrafila dawac takiego czadu, ze wszystkie teorie padaly.
Sa tez pewne zawodowe psikusy, takie otrzesiny czy chrzciny. Moj "starszy"
robil sam cegle. Tzn. najal strycharza a potem jom w piecu polowym przez chyba
trzy tygodnie wypalalismy. I jeden z nich nauczyl mnie formowac cegle. Trzeba
bylo rekami odspoic i wziac kes bajdy czyli tej przygotowanej, kilkakrotnie
przerzucanej taka motyka, ktorej nazwy zapomnialem, a wczesniej przemrozonej
gliny i umiejetnie wrzucic ja do opiaskowanej formy. W czasie gdy sie
nachylilem i mialem rece cale w tej bajdzie, strycharz lekko popchnal mnie do
przodu tak, ze nie tylko rece ale caly leb az po szyje w tej bajdziemialem.
Ledwie sie z niej wygrzebalem. W ten sposob pasowano mnie na czeladnika
strycharza.
Potem uczylem sie murowac. Murarz wprawnym ruchem mlotka pocwiartowal cegle na
trzy nierowne polowki i polecil mi je zlozyc do kupy. W czasie gdy ja to
skladalem lapnal mi na dlonie z kielni cala zawartosc malty, ktora sobie
wczesniej na te okolicznosc przygotowal; pamietaj, ze cegly nie wolno ukladac
na sucho, musi byc zaprawa - powiedzial. Trzeba bylo pobiec do strumyka aby
rece umyc gdyz wapno zaczelo normalnie je nadgryzac.

Pzdr.
Tornad

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl