W dniu sobota, 4 kwietnia 2015 12:53:23 UTC+2 użytkownik Uzytkownik napisał:
> W dniu 2015-04-03 o 21:00, Dariusz K. Ładziak pisze:
>
> >
> > Nierdzewka, poza kilkoma gatunkami stali na noże, jest trudna w
> > obróbce nie ze względu na swoją twardość, a paradoksalnie - ze względu
> > na brak twardości... Podobnie jak stopy aluminium czy czysta miedź.
> > Problemem w obróbce skrawaniem stali kwasowych jest tendencja do
> > klejenia się materiału obrabianego do ostrza i formowanie narostów na
> > ostrzach. Przy obróbce ściernej - tu zwłaszcza kwasówka przewodzi -
> > znacznie skuteczniejsze niż w przypadku stali węglowych wyrywanie
> > ziaren z narzędzia ściernego (choć do miękkich stopów aluminium jej
> > jeszcze daleko).
> >
>
> Na trudność obróbki skrawaniem stali nierdzewnych wpływa wiele
> czynników. Wysoka kowalność i ciągliwość tych stali powoduje, że w
> czasie procesu skrawaniem tworzą się długie wióry, które trąc o
> narzędzie wytwarzają duże ilości ciepła. Niska przewodność cieplna stali
> nierdzewnych, zwłaszcza stali kwasoodpornych powoduje, że odprowadzenie
> wytworzonego ciepła w trakcie skrawania jest utrudnione i mocno nagrzewa
> ostrze skrawające. Przegrzanie stali nierdzewnych powoduje, że zawarte w
> niej niektóre składniki stopowe wchodzą w reakcję z węglem tworząc
> bardzo twarde węgliki. Te zaś utrudniają obróbkę, gdyż jako twardsze od
> wszystkich stali narzędziowych, niszczą je i powodują zwiększenie tarcia.
> Jednocześnie stale nierdzewne w trakcie odkształcania mechanicznego mają
> duże tendencje do umacniania, powodujące zwiększenie twardości i
> wytrzymałości.
> Aby narzędzia nie ulegały zbyt szybkiemu zużyciu, wprowadza się do nich
> składnik stopowy, którego zadaniem jest zwiększenie przewodności
> termicznej, dzięki czemu wytworzone podczas skrawania ciepło, łatwiej
> jest odprowadzone. Tym składnikiem, który poprawia przewodność termiczną
> jest kobalt. To właśnie dzięki kobaltowi stale narzędziowe pozwalają na
> skrawanie z większymi prędkościami.
> Tendencja do tworzenia węglików powoduje, że spawanie stali nierdzewnych
> jest utrudnione, a w przypadku niektórych gatunków wręcz niemożliwe,
> zwłaszcza w warunkach amatorskich, gdyż w spoinie pojawiają się węgliki
> składników stopowych. Te węgliki obniżają wytrzymałość spoin, a
> zubażając lokalnie spoinę w składniki stopowe, obniżają wytrzymałość na
> korozję.
> Największe tendencje do tworzenia węglików mają: Chrom, Molibden,
> Wolfram, Tytan.
>
> W przemyśle jest wiele gatunków stali nierdzewnych i kwasoodpornych. W
> przypadku amatora, który nie zna właściwości poszczególnych gatunków
> stali oraz metod ich obróbki, występuje duże prawdopodobieństwo, że
> wykonany bojler okaże się bublem, czego niektórzy z tej grupy już
> zdążyli doświadczyć.
>
> Napisałem, że stal nierdzewna/kwasoodporna jest trudna do spawania i
> wymaga odpowiedniego traktowania i przygotowania oraz odpowiedniej
> obróbki po spawaniu.
> Pisząc o twardości, miałem na myśli trudność obróbki i twardość wtórną,
> która towarzyszy takiemu procesowi, nie chcąc się wdawać w szczegóły.
> Zwłaszcza, że nie jestem ekspertem od materiałoznawstwa czy technologii
> obróbki. Jednak wiem wystarczająco dużo, aby móc stwierdzić jak bardzo w
> błędzie jest kogutek, któremu się wydaje, że wystarczy wziąć kawałek
> blachy kwasoodpornej, obrobić byle jakimi narzędziami i dać do
> pospawania byle jakiemu spawaczowi.

Mylisz się. Nie ma w tej chwili najmniejszych problemów z przemysłową obróbką stali
nierdzewnych i kwasoodpornych. Technologia obróbki i łączenia jest na takim poziomie
że radzą sobie z takimi stalami niewielkie firmy i rzemieślnicy. Stale kwasoodporne i
nierdzewne nie są niemożliwe do obróbki i przetwarzania jeśli dysponuje się
technologią.