W dniu 2015-03-10 o 13:55, Jarosław Sokołowski pisze:
> Z załogi podstawówkowej udało mi się zlokalizować tylko jednego
> kolegę. Nawet bliskiego, bo siedział ławkę za mną. Dźgał mnie czasem
> cyrklem w plecy, ale poza tym bardzo się lubiliśmy. A odnalazł się
> jako ambasador w jednym z krajów dalszych, choć prawie jeszcze
> europejskich. Te kilkaset, a nawet kilka tysięcy kilometrów, to nie
> jest największy problem. Lat, dużo więcej niż dwadzieścia -- też nie.

Dla ślepego losu, czy innego przypadku, żadna odległość ani żaden czas
nie są przeszkodą.

> Skoro w wielkim mieście znaleźli się razem w jednym miejscu po więcej
> niż dwudziestu latach, to nie byli zmieszani.

Czyli wszyscy dorośli.

Ewa