W dniu 2015-06-12 o 10:20, Ergie pisze:
> Użytkownik "ikka" napisał w wiadomości grup
> dyskusyjnych:mlcoa6$am6$...@n...news.atman.pl...
>
>> Żeby zakończyć jałową dyskusję - w przypadku zagrożenia mojego
>> życia, w przypadku gwałtu lub płodu z wadami letalnymi - uważam, że
>> aborcja jest moim prawem. To ja decyduję komu i kiedy przekażę moje
>> geny.
>
> A ojciec to co nie istniej czy może według Ciebie nie ma prawa
> decydować o życiu swojego dziecka?

Swojego? Uważam, że ma, jak najbardziej. Chyba, że jest to gwałciciel.
Wtedy nie.

>
>> Założę się, że ty również chciałbyś mieć kontrolę nad tym kto i
>> kiedy cię rozmnoży :)
>
> No to miałaś - w momencie poczęcia. A może chcesz aby kontrola się
> gała aż do tzw. "późnych aborcji" np. W wieku 6 lat gdy już
> stwierdzisz że dziecko ma nie tak charakter jakby się Tobie podobał?
>
> [ciach jakieś odpowiedzi nie do mnie]


Nie, nie chcę. Chcę, żeby w tych trzech przypadkach, które są
uwzględnione już w polskim prawie aborcja pozostała dostępna i dozwolona
bez względu na urojenia panów, których to nie dotyczy.



--
"widzę ją jako decyzję nierozłączną z wolnością osobistą
matki. Dopóki płód nie może przeżyć poza jej ciałem, to do
niej należy odpowiedzialność moralna i decyzja o jego
przyszłości. Ilustruję to przykładem ojca, którego syn
potrzebuje przeszczepu nerki. Ojciec może być dawcą i to
jest moralnie słuszne. A co, jeśli nie chce? Zmusimy go?
Kościół mówi: nie. Moje pytanie brzmi: dlaczego w tym
wypadku szanujemy jego wolę i decyzję dotyczącą własnego
ciała, a w przypadku kobiety w ciąży - nie? Człowiek,
osoba ludzka, nie może być nigdy środkiem, by uratować
kogoś innego."
Teresa Forcades