Pani Ewa napisała:

>> To fascynujące, że dzisiaj wszystko da się tak sprawnie, szybko i
>> tanio, także od początku zaczynając. Nawet samo wiercenie studni to
>> dziś całkiem rozsądne pieniądze. W dodatku nie warto robić innej, niz
>> głębinowa. Czyli taka, co ma rursko circa kilkanaście centymetrów
>> średnicy, a do niego wpuszcza się zatapianą pompę tłoczącą.
>
> A zrobienie od zera studni z pompą to jakie to są mniej więcej koszty
> obecnie?

Ja bym się spodziewał sporego rozrzutu. Uzasadnionego -- bo warunki
geologiczne mogą być różne. Ale też uzasadnionego mniej -- bo to nie
jest usługa, którą się zamawia często, więc co szkodzi klientowi na
dzień dobry zaśpiewać więcej. A jak już klient powie, że to do pompy
ciepła -- to jest kolejny powód dopisania paru złotych za ekologiczne
fanaberye (choć studnia taka sama).

Parę lat temu studnię wiercili sąsiedzi kilka działek dalej. Dali za
to trzy tysiące. Długo wybierali najtańszą ofertę, bo budżet napięty.
Inni, trochę dalsi, chcieli w podobnym czasie zrobić wcinkę w wodociąg
miejski. Wstępny kosztorys wyszedł coś koło ośmiu tysięcy -- kopanie
ulicy, zajmowanie pasa ruchu, pozwolenia, zgłoszenia, dokumentacja,
wyrysy z map, wrysy do map itp. Najmniej za rurki było. Powiedzieli
rurarzom, żeby się w nos ugryźli i też wywiercili. Nie pytałem za ile.

Gugiel wskazał mi na pierwszym miejscu (względnie) pobliską firmę.
Zresztą znaną z widzenia, bo znajoma mieszka obok. W cenniku "Studnia
głębinowa średnicy 110mm -- 110zł za metr (wiercenie + rury ciśnieniowe
110mm w cenie)". No to się z grubsza zgadza, moja studnia ma bodaj 36
metrów, w okolicy bywają płytsze, koło dwudziestu metrów. Tyle też było
u wspomnianego sąsiada. To wszystko chyba powyżej średniej krajowej --
ale u nas piachy same i warstwy gliny, takie dziursko potrafią w jeden
dzień wyborować, jak się dobrze wezmą.

Jak tam wiercili, to poszedłem popatrzeć, bo ja lubię gdy się coś dzieje.
Dyrygował imprezą taki siwy dziadek, co zęby na studniarstwie stosowanym
zjadł. Straszny gaduła. Ale ciekawe rzeczy opowiadał, nie było nudno
słuchać. Jak już dowiercili ile trzeba, gdy kompanom powiedział "chłopy,
dość", to wyciągnął z teczki butelkę koniaku, odkręcił i wlał wszystko
do studni. Mówił, że zawsze tak robi -- i nikt do tej pory nie narzekał,
że woda zła. Więc można powiedzieć, że oddanie inwestycji do eksploatacji
było z pompą. Patrzyłem na etykietkę -- nie był to najpośledniejzy trunek.
A nawet powąchałem -- czuć było koniakiem, więc to w butelce nie było wodą
żelazistą, taką jak w Kamyku nad Wełtawą pewien szynkarz robił dla swoich
gości w ten sposób, że do studni wrzucał stare podkowy.

No i proszę sobie wyobrazić, że woda w naszych studniach nie jest wcale
żółtawa -- ani żelazista, ani koniakowa nawet. Jest niebieska. Ktoś mnie
nawet spytał widząc wlaną do wanny, czy to od płynu kąpielowego. Nie, nie
od płynu. Podobno od tlenu rozpuszczonego.

Jarek

--
Posłusznie melduję, panie lejtnant, że do tej butelki od koniaku nabrałem
trochę wody do picia. Po tym gulaszu, cośmy go wczoraj jedli, mam jeszcze
ciągle straszliwe pragnienie. Tylko że woda w tamtej pompie jest, jak pan
widzi, taka żółtawa, widać żelazista. Takie żelaziste wody są bardzo zdrowe
i pożyteczne.