Dnia Thu, 26 Mar 2009 01:32:20 +0100, gargamel napisał(a):

> nie żartuj że na pańszczyżnie się czegoś dorobiła, chyba tylko na średniej

Otóż właśnie - nie dorobiła się. Zaczęła się dorabiać pracując u kogoś
prywatnie, ale tylko tyle, żeby było na start. Za to wyrobiła sobie markę i
grono zadowolonych pacjentów, które od tego czasu stale się powiększa.

> klasu autko, ale nie na wyposażony gabinet dentystyczny, a kredyty można
> brać, ale są tylko dla bogaczy:O)

Kredyt wzięliśmy na zakup lokalu na gabinet - wówczas było to 40 tys.
Remont kosztował drugie tyle - z trudem, ale daliśmy radę, dzięki temu, że
wykonałem go "tymi ręcami", z pomocą ojca. Sprzęt pochodził z leasingu.
Owszem, różni tacy krakali, że nie dadzą nam, bo "biednym nie dają". Ale
jakoś dali - pewnie nikt im nie powiedział, żeby "biednym nie dawać".
Wystarczyło wykazać dochody odpowiednie do raty. Nam wówczas do dochodów
zapewniających zdolność kredytową nieco brakowało - wykazywaliśmy więc
nieco wyższe, niż faktyczne, co kosztowało nas większe podatki - ale
traktowałem to jako inwestycję. To kredyt. Z leasingiem problemów nie było
literalnie żadnych - z banku tylko przyjechał człowiek obejrzeć, czy
rzeczywiście mamy lokal na gabinet, no i sprawdzili wszystkie papiery.

>> Napisałem - skończ studia, naucz się zawodu, jak będziesz miał 28-30 lat,

> nie ucz ojca dzieci robić:O)

A jednak - skoro tak narzekasz, to znaczy, że ci się jak dotąd nie udało. I
możesz się czegoś od nas nauczyć. Gdyby w dniu skończenia studiów ktoś nam
powiedział, że po 20 latach będziemy tu, gdzie jesteśmy, to bym go wyśmiał
i pogonił - wówczas wydawało sie to nieprawdopodobne i szczytem marzeń była
powolna kariera akademicka.

> po co namawiasz ludzi do tracenia czasu na studia skoro u nasz nie ma dla
> takich ludzi pracy?:O)

Dla takich, którzy coś faktycznie potrafią lub chcą się nauczyć i nie
czekają na gotowe - zawsze praca jest. Na początku na pewno nie na miarę
ambicji czy studenckich marzeń - ale jest. Czasem trzeba - jak ja -
zrezygnować z wyuczonego zawodu, albo schować dyplom w kieszeń i zaczynać
od niskiego stanowiska, bo kiedy człowiek wybiera kierunek studiów, ma
wielkie szanse, że z chwilą ich ukończenia nie trafi w popyt na rynku
pracy. Ale dobry pracownik zawsze ma wzięcie, a biznes można rozkręcić
nawet w najgorszym kryzysie - byle mieć głowę na karku, determinację i nie
bać się - excuse my French - zapierdalać jak maszyna. Ja jestem dumny z
tego, co osiągnęliśmy sami - bez oglądania się na majątek czy koneksje
rodziców (bo ich nie mieli), pomoc państwa itp.

T.