W dniu sobota, 2 kwietnia 2016 21:33:02 UTC+2 użytkownik Uzytkownik napisał:
> >> no własnie Budyń uważa, że jemu wolno zabijać. jesli tylko nie nazwie
> >> tego mordem
> > a nieprawda, ja uważam ze mogę się lub kogos bronić nawet jesli niezamierzonym
efektem bedzie zgon napastnika.
>
> Jak rozumiem nie dopuszczasz obrony bronią palną?
> Wszak zamierzonym efektem użycia takiej broni jest zgon napastnika.

qurna -co jest niejasne w tym co napisałem? Zamierzonym celem dzialania jest obrona.



> A jak się odniesiesz do tego zapisu z Pisma Świętego?
[...]
> Nie uważasz, że bardzo wybiórczo czytasz Pismo Święte. Choć mam poważne
> wątpliwości czy w ogóle je znasz.

Owszem znam, ale oczywiscie mozna znac duzo lepiej.
Całe to pisanie o pismie to mozesz sobie kierowac do jehowych, oni tak wlasnie
roumieją. Bóg stworzył świat, dał proroków, napisali pismo swiete, przyszdł Jezus,
dopisali jeszcze pare rozdziałów i Bóg zakończył działalność - a ludzie maja zyc
wyłącznie na podstawie pisma.
Ja nie jestem jehowym, ja jestem katolem. A katole opierają się na piśmie ale i na
tradycji. Cóż to jest? Ano katole wierzą ze Bóg wciąż działa, nie poszedł odpoczywać.
Kosciół różnymi metodami te działania boskie odbiera i przetwarza na praktykę
religijną. Zaden jehowy nie potrafił mi wyjaśnic dlaczego współczesnie nie może być
proroka.
Konkludując - zeby znac stanowisko koscioła katolickiego lepiej czytac katechizm. Na
przykład ten akapit, bo mnie katola obowiązuje własnie takie rozumowanie (ci którzy
wiedzą lepiej zakładaja własne koscioły jak jehowi):

---------------------------------
KKK 2263 Uprawniona obrona osób i społeczności nie jest wyjątkiem od zakazu zabijania
niewinnego człowieka, czyli dobrowolnego zabójstwa. "Z samoobrony... może wyniknąć
dwojaki skutek: zachowanie własnego życia oraz zabójstwo napastnika... Pierwszy
zamierzony, a drugi nie zamierzony (Św. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae, II-II, 64,
7).

KKK 2264 Miłość samego siebie pozostaje podstawową zasadą moralności. Jest zatem
uprawnione domaganie się przestrzegania własnego prawa do życia. Kto broni swojego
życia, nie jest winny zabójstwa, nawet jeśli jest zmuszony zadać swemu napastnikowi
śmiertelny cios:

Jeśli ktoś w obronie własnego życia używa większej siły, niż potrzeba, będzie to
niegodziwe. Dozwolona jest natomiast samoobrona, w której ktoś w sposób umiarkowany
odpiera przemoc... Nie jest natomiast konieczne do zbawienia, by ktoś celem
uniknięcia śmierci napastnika zaniechał czynności potrzebnej do należnej samoobrony,
gdyż człowiek powinien bardziej troszczyć się o własne życie niż o życie cudze (Św.
Tomasz z Akwinu, Summa theologiae, II-II, 64, 7).

KKK 2265 Uprawniona obrona może być nie tylko prawem, ale poważnym obowiązkiem tego,
kto jest odpowiedzialny za życie drugiej osoby. Obrona dobra wspólnego wymaga, aby
niesprawiedliwy napastnik został pozbawiony możliwości wyrządzania szkody. Z tej
racji prawowita władza ma obowiązek uciec się nawet do broni, aby odeprzeć
napadających na wspólnotę cywilną powierzoną jej odpowiedzialności.

KKK 2266 Wysiłek państwa, aby nie dopuścić do rozprzestrzeniania się zachowań, które
łamią prawa człowieka i podstawowe zasady obywatelskiego życia wspólnego, odpowiada
wymaganiu ochrony dobra wspólnego. Prawowita władza publiczna ma prawo i obowiązek
wymierzania kar proporcjonalnych do wagi przestępstwa.

Pierwszym celem kary jest naprawienie nieporządku wywołanego przez wykroczenie. Gdy
kara jest dobrowolnie przyjęta przez winowajcę, ma wartość zadośćuczynienia. Poza
ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa osób kara ma wartość leczniczą; powinna
w miarę możliwości przyczynić się do poprawy winowajcy (Por. Łk 23, 40-43).

KKK 2267 Kiedy tożsamość i odpowiedzialność winowajcy są w pełni udowodnione,
tradycyjne nauczanie Kościoła nie wyklucza zastosowania kary śmierci, jeśli jest ona
jedynym dostępnym sposobem skutecznej ochrony ludzkiego życia przed niesprawiedliwym
napastnikiem. Jeżeli jednak środki bezkrwawe wystarczą do obrony i zachowania
bezpieczeństwa osób przed napastnikiem, władza powinna ograniczyć się do tych
środków, ponieważ są bardziej zgodne z konkretnymi uwarunkowaniami dobra wspólnego i
bardziej odpowiadają godności osoby ludzkiej.

Istotnie dzisiaj, biorąc pod uwagę możliwości, jakimi dysponuje państwo, aby
skutecznie ukarać zbrodnię i unieszkodliwić tego, kto ją popełnił, nie odbierając mu
ostatecznie możliwości skruchy, przypadki absolutnej konieczności usunięcia winowajcy
"są bardzo rzadkie, a być może już nie zdarzają się wcale".
----------------------------


b.