>> Ściankami działowymi się nie przejmuj, bo były robione z byle czego. Sama
>> konstrukcja jest bardzo solidna.
>
> O tak. Wystarczy przypomnieć sobie wieżowiec w Gdańsku OIDP, który
> po wybuchu gazu w przyziemiu i zgruzowania trzech dolnych kondygnacji
> osiadł i możn było ewakuować ludzi z wyższych pięter. Obecne konstrukcje
> takiego zdarzenie nie przeżyłyby.
>

zależy które. Developerskie domy z bloczków na pewno nie. Ale budynek o
szkieletowej konstrukcji żelbetowej albo stalowej zapewne bez problemu
-wystarczy popatrzeć, jak się męczą pirotechnicy przy wyburzaniu takich
domów na Zachodzie, albo i bliżej...

Osiedla z wielkiej płyty i prefabrykatów (a nie tylko wielka płyta w
różnych wariantach rządziła -była też np. rama H i różne inne ustroje
płytowo-szkieletowe) były bardzo różne. Ja miałem szczęście mieszkać na
osiedlu, które było zbudowane właśnie z W70 bardzo porządnie w 1974, ale
widziałem też bloki z końca lat 70-tych które rok po wybudowaniu traciły
pion i poziom tak że okna "same" pękały -trzeba było podkuwać, wymieniać
i dopasowywać do skośnych otworów. Tam gdzie miały być sztywne złącza,
robiły się dlaczegoś przeguby i gdyby nie usztywnienia poprzeczne -blok
składałby się jak domek z kart. Bloki stoją do dzisiaj, są
rewitalizowane, ocieplane i malowane na ładne kolorki, a krzywe ściany
i podłogi wyrównywane i ludzie sobie chwalą mieszkanie w nich, głównie
ze względów urbanistycznych (zamierzchłe normy nasłonecznienia i
odległości między domami...). Może postoją jeszcze 100 lat, a może nie.
W warunkach całkowitego braku wiedzy jak _naprawdę_ wyglądała budowa
(poziom bezhołowia, złodziejstwa i przeciętna ilość alkoholu wewnątrz
załogi) i jakich materiałów zastępczych używano, raczej nie da się tego
przewidzieć, bo to nie ma nic wspólnego z inżynierią i sztuką budowlaną,
jeśli jakaś nauka ma tu zastosowanie to raczej matematyczna teoria chaosu.