Bbjk pisze:

> Od dziecka fascynowały mnie wszelkie stworzenia i nie czułam strachu ani
> obrzydzenia. Obserwowałam je, czytałam o nich, hodowałam tych
> nieszczęśników, jacy się napatoczyli

Ja hodowałam ślimaki i włochate gąsienice. Jedna "pod moim okiem" w
doniczce przepoczwarzyła się w pięknego nocnego motyla (takiego
brązowo-pomarańczowego, nie znam nazwy). Ależ było moje zdziwienie!
Poza tym próbowałam pomóc osieroconym młodym jeżykom, wychować żaby z
kijanek itd. ;)

>> Ja od zawsze odczuwałam, delikatnie rzecz ujmując, dystans do
>> wszelkiego robactwa. Za najgorsze od dzieciństwa uważałam zawsze
>> szczypawki, czyli skorki.
>
> Że Ci wlezie do ucha? :-)

Też. Ale przerażały mnie ogólnie swoim wyglądem. Do dziś ich nie lubię.
Kiedyś stanowiły główną barierę przed nocowaniem pod namiotem. ;)

> Absolutnym. A znasz jego "Książki najgorsze"?

Nie. Właściwie to znałam go głównie z przekładów Szekspira. Kiedyś,
zachęcona jakimś artykułem i jednym wierszem, kupiłam sobie jego wiersze
zebrane (nawet nie wiedziałam, że tyle swoich rzeczy pisze).
Przypomniałaś mi o tym teraz i zajrzałam - co wiersz, to bardziej mi się
podoba. I język, i myśli.

Ewa