Fri, 8 Dec 2017 22:21:48 +0100, Roman Tyczka

> Gra w serialu TV marzeniem? Słabo.

Występ przed kamerą był marzeniem. Że wypadło na serial, cóż, nie każdy ma
szczęście i dostaje się w wieku 9 lat do kinowej wersji "W pustyni i w
puszczy".

Że tak zapytam, twoje dziecko jakie w podobnym wieku ma/miało marzenia dla
odmiany, z tych przyziemnych możliwych do realizacji -- przejechać się
śmieciarką?

> A czyje to jest tak naprawdę marzenie? Bo mam przekonanie graniczące z
> pewnością, że niekoniecznie córki. Ale przecież wszyscy znamy ten model
> projektowania swoich niespełnionych pragnień nba pociechę, która przez
> wiele lat nawet wierzy, że to jej marzenia.

Nigdy nie miałem, ani moja żona, parcia na szkło/parkiet ani innych mokrych
snów z tym zwiazanych -- więc nie mieliśmy czego przekładać na dziecko.

Taniec i "aktorstwo" to wybór dziecka -- my przed kastingami, kiedy wszyscy
wokół twierdzili iż powiniśmy wykorzystać fotogeniczność dziecka,
broniliśmy się od 5 roku życia (a może i wcześniej), tj. min. 4 lata -- aż
dziecko samo wyartykułowało, że tego CHCE.

>> Na tych zajęciach dodatkowych to z kim niby ma kontakt? Z gołębiami? :/
>> Zaręczam Ci, że moje dziecko jest bardziej społeczne niż większość innych
>> dzieci posiadających rodzeństwo.
> To się okaże za 10-20 lat, i możesz się zdziwić.

To samo słyszałem 10, 8 i 6 lat temu.

>> Nie ma to jak produkować dzieci z myślą o swoim tyłku... :/
> Tak było od tysięcy lat, to nie jet nic nowego. I ma to sens.

Nie ma sensu. Warunki teraz są inne, opiekę można zapewnić sobie samemu bez
angażowania w to dzieci. Tylko trzeba pomyśleć.

--
Pozdor
Myjk