Pan Pszemol napisał:

>> Gdyby pionowo w dół rosnący korzonek był podlewany z jednej strony,
>> dajmy na to ode płota, to by tam mu tkanki przyrastały szybciej
>> i by wygiął się w drugą stronę, ku stodole, gdzie bardziej sucho.
>> Ale on jest mądrzejszy i wygina się jednak na przekór we właściwą
>> stronę.
>
> Twój model wyginania się w drugą stronę nie działa bo chyba
> myślisz o puchnięciu - tymczasem przyrost rośliny opiera się
> na mnożeniu się komorek, więc mogą się one namnażać tam gdzie
> więcej wody i tam będzie korzenia więcej... nie będzie się
> wyginał tylko będzie narastał w dobrą stronę.

Nie nie myślę o puchnięciu. Myślę, o namnażaniu i o wzroście komórek.
To w roślinie nie działa tak, że jeśli gałąź wygina się w lewo, to
oznacza, że po lewej stronie narobiło się więcej komórek. Tak, to
może być choćby w ławicy śledzi, czy u innych bawołów, co gnaja przez
prerię. W korzonku czy łodyżce wszystko zaczyna się od stożka wzrostu,
a dalej komóry rosną, dzielą się (czasem) i grubieją. Jeśli z lewej
strony ten proces jest bardziej intensywny, to pęd dostanie odchylenia
prawicowego.

Rośliny nie mają innych możliwości ruchowych, jak tylko wzrost komórek.
Dobrym przykładem jest choćby kwiet tulipana. Jak mu zimno, to on się
zamyka, gdy robi się cieplej -- otwiera. Robi to przez wzrost komórek
wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni płatków. Jak się popatrzy na
płatki przekwitającego tulipana, to one sa bardzo długie. Bo wieczorami
rosło ich wnętrze, a rano zewnętrze -- i tak każdego dnia. Ale tulipan,
który rósł w domu, albo w łagodnym morskim klimacie nie wydłuża aż tak
bardzo swoich płatków.

>> Druga rzecz to to, że cienkich korzonków można na wszelki wypadek
>> zrobić więcej i rozesłać wici po całej okolicy. Dopiero gdy który
>> natrafi na lepsze warunki, to tam zainwestować w rozbudowę.
>
> Tak mogłoby by być, gdyby roślina miała centralny układ nerwowy,
> przetwarzający dane tego typu, niestety nie ma nic takiego więc
> trochę niepotrzebnie znowu roślinę personifikujesz.

Animizacja -- to by było lepsze określenie. Nie tylko człowiek ma
centralny układ nerwowy. Źwierz, kot dajmy na to, pod tym względem
od człeka gorszy nie jest. Ale tutaj, w tym przypadku, centralny
układ i centralne zarządznie jest na nic. To działa bez tego. Tu
mamy zresztą bardzo prosty przykład, realizację strategii "rośnij,
jak ci dobrze". Ale takie na przykład śluzowce, które w zasadzie
nie są jednym organizmem, tylko bandą luźnych komórek, potrafię tak
łazić za chlebem po labiryntach, jakby miały pod czachą wszystkie
pięć klepek (albo nawet ukończyły LO).

--
Jarek