W dniu 2014-03-21 15:50, Kris pisze:

> Co do grupowych wyjazdów- dwa razy próbowałem raz w 3 rodziny raz w dwie. I lipa-
najlepsze jednak wyjazdy z dzieciakiem. Oczywiście ze znajomymi wielkiej tragedii nie
było i również urlop miło wspominam ale jak są dwie czy 3 rodziny to trudno coś zgrać
na miejscu. Np. ja, żona i córka na nogach już jesteśmy o 7 rano i praktycznie ok 9
moglibyśmy wyjeżdżać/wychodzić coś tam zwiedzać. Dla niektórych jednak 9 rano to
środek nocy a dzień się zaczyna koło południa więc spasować wspólnie jakiś etap
zwiedzania trudno było.
> Teraz wszędzie wyjeżdżamy tylko rodzinnie i nic nam więcej nie potrzeba. Oczywiście
wieczorkiem piwko czy inny płyn w większym towarzystwie lepiej smakuje ale na
bezludne wyspy nie wyjeżdżamy i zawsze tam się kogoś ciekawego do wspólnego
spożywania zapozna a i córka swoich rówieśników tez spotka.
> Tak więc widzisz- 10lat różnicy a jakby inne pokolenie.

Mysle, ze to nie tyle pokolenie co pewne sprawy jeszcze przed Adamem. :-)

Za kawalera przeciez malo komu co kolwiek przeszkadzalo.
Pozniej pojawiaja sie problemy ze zgraniem sie w czasie. Pozniej ktos
albo probuje Twoje dzieci wychowywac, albo cos tam gada o tym. Rozni
ludzie, rozne wartosci i to tez nie zawsze nam pasuje. W rodzinie
jestesmy jak w domu, bo dom tam gdzie rodzina. Po pewnym czasie mamy tak
naprawde doslownie grupke najblizszych przyjaciol z ktorymi czlowiek
spedzilby jakis czas na wyjezdzie.
Dzis nie ma takiej sily zebym sie zabral z 20 osobami i swoja rodzina.
Tak zyli nasi rodzice i ciut starsze pokolenie. Towarzystwo zawsze
odchodzi na plan dalszy i nie tylko z obowiazkow rodzinnych. Jak kolwiek
pedzie by nie zaklinali rzeczywistosci mysle, ze rodzina to jeden z
celow do jakiego w zyciu sie dazy. Fakt, nie wszystkim sie udaje.

Pozdro.. TK