s...@g...com pisze:

>> Z szynami jest podobnie -- przez dziesięciolecia wyolbrzymiano
>> rozszerzalność cieplną stali, z lęku stosowano przerwy o kilka
>> rzędów wielkości za duże.
>
> Tak, oczywiście zrobiono to nie dlatego że im sie zdarzały wpadki
> i tory były literalnie wyrywane z torowisk tylko ldatego że byli
> przeczuleni.

Nie przeczuleni, tylko nikt tego nie liczył. Historia techniki zna
wiele takich przykładów, kiedy to na początku rozwoju jakiejś jej
dziedziny wszystko brano na oko, z ogromnym zapasem. Albo nawet
uwzględniano zjawiska, które w praktyce nie mają żadnego znaczenia.

> To że w polsce niektóre szlaki były zrobione kiepsko i te szpary
> były za duże to inna sprawa.
>
> Tyle że te samą technikę stosowano od ruskich aż po hameryke.

Wcale nie twierdzę, że my tu w Polsce jesteśmy gorsi albo głupsi.

>> Po co szukać, skoro link do wiki jest jeszcze w cytatach? Mogę dodać
>> rząd wielkości -- niech nawet różnice będą 0,00001 na stopień (co jest
>> bardzo ostrożne).
> Taki tez jest ten współczynnik dla stali.
> Dla betonu jest podobny, dla cegły o połowe niższy.
>
> Przy różnicy temperatur na poziomie 10 stopni i rozmiarze płytki
> 33cm daje to różnice wymiarów około 0.0033 cm czyli około 0.033mm.
> Trzy setki to nie dużo ale jak sie ma pecha i kafelka jest przyklejona
> na styk i do tego twarda to szansa na pęknięcie jest.

Nierówności wykonania napewno są większe od 33 mikrometrów. Majster
kładący kafle na ścianie nie robi tego na na oślep, tylko każdy
z nich poziomuje. nawet gdy mu każą kłaść "na styk". To pojęcie
występuje wyłącznie w cudzysłowie.

> Częściej jednak kafelka odpada lub wyszczerbi się na brzegu niż
> pęka w połowie.

Szczerze mówiąc, nie widziałem. I raczej będę jak Tomasz niewierny,
w opowieści o szczerbiących się od ciepła kafelkach nie uwierzę.

> No chyba że jest to jakiś fikuśny granit o rozmiarach w okolicy
> metra.

Tak, lity materiał o tak dużej powierzchni czasem pęka. Bardzo
nieregularnie nawet. Ale nie ma to związku z siłami termicznymi,
które z zasady powinny działać regularnie.

>> Na dwudziestocentymetrowym kafelku są to *mikronowe* różnice
>> przy takich zmanach temperatuk, jakie w łazience się zdarzją.
>> Od wilgotności będzie więcej, nie mówiąc już o przejeżdzającej
>> ulicą śmieciarce, że o innych czynnikach mechanicznych nie
>> wspomnę.
>
> Bez przesady, wilgoć miała by wpływ gdyby gdzieś tam drewno sie
> trafiło a i tak nieźle trzeba sie nagimnastykować aby mokrym
> drewnem cos popękać.

Mokrym drewnem od wieków pęka się ogromne bloki skalne w kamieniołomach.

> Podobnie wibracje, nie są aż tak duże a nawet jak są to energia
> zawarta w nich jest nieduża. A w rozszerzalności jest ona jednak
> dosyć "stanowcza".

Tego typu wibrację czuję siedząc w domu na krześle. Ich amplituda
znacznie przekracza te kilkadziesiąt mikronów. A biorąc pod uwagę
masę drgającą, ich energią może mieć bardzo stanowcze skutki.
Zresztą co będę więcej gadał, wy tam na Śląsku dobrze o tym wiecie.

>> W jakich rejonach na kafelek mówi się "kafelka"? Nie że się czepiam,
>> po prostu interesuję się takimi rzeczami.
>
> U mnie na śląsku tak sie mówi, w kujawsko pomorskim zauważyłem że też.
> Kafelka jest żeńska bo płytka jest żeńska.
>
> To chyba w języku polskim niezbyt popularne aby ten sam przedmiot
> zmieniał rodzaj w zalezności od nazwy...

Samochód (m), auto (n), bryka, gablota, fura (ż).
Kubeł (m), wiadro (n) itd itp.
To raczej przypadek niż reguła, gdy przypadki gramatyczne synonimów
są zgodne.

> Tak mi sie wydaje...

Nie szkodzi. W tym przypadku też.

--
Jarek