Pan Mateusz Viste napisał:

>> Nie oceniam wyboru, zwrócę tylko uwagę na to, że w dylemacie wagonika.
>> o co innego chodzi. Tam brana pod uwagę jest tylko *jedna* wartość
>
> Wybór dylematu był z mojej strony nieprzypadkowy - w ramach dobrej
> woli, i choć nie jest to zgodne z moimi własnymi odczuciami, chciałem
> w ten sposób wyrównać systemy wartości aby nikogo niepotrzebnie nie
> rozjuszać. Przyjmując założenie równości życia owczego, lisiego i
> borsuczego, moje działanie jest w najgorszym możliwym przypadku
> neutralne.

Wybierając przykłady należy się upewnić, że wszyscy rozumieją je tak
samo. Mnie pozostaje tylko powtórzyć: w dylemacie wagonika o co innego
chodzi. Założenia równości wymienionych żyć domyśliłem się wcześniej,
ale ono ma znikomą wartośc jako model -- akceptowanym powszechnie
systemom etycznym takie założenie jest obce.

> Staram się tu zachować jakiś takt, bo wiem, że bywają ludzie którzy
> łatwo się oburzają w tym temacie. Co ciekawe, tych samych ludzi
> z reguły w ogóle nie rusza masowa rzeź cielaków w ubojniach.

Ciekawe też, że ja z kolei nie spotykam ludzi, których nie rusza
masowa rzeź cielaków.

>> życie wielu jednostek, które są dla nas (co ważnie) anonimowe.
> I tutaj ma miejsce anonimowość. Zarówno lisa, jak i nowonarodzonych
> jagniąt nie znam.

Nie jest tak. Nowonarodzone jagnię jest najbliższą rodziną dobrze
znanej i oswojonej dziewczyny. A więc też znane, choć niepoznane.
To i tylko to zapewnia mu szczególne traktowanie.

>> Tu jest wybór między wartością ważną dla człowieka puszczy, a taką,
>> która zawsze musi tej pierwszej ustąpić.
> Nie zgodzę się z określeniem "zawsze". Bywały lata, kiedy pobór
> jagniąt wahał się w okolicach 5%. Na taką sytuację godziłem się.
> Przestałem się godzić, gdy w kolejnych latach pobór zwiększył
> się do 30-50%

To przecież tylko kwestia ekonomii. 5% w tym stadzie to dwa jagnięta,
dla czegoś takiego nie warto wszczynać awantury. Ale gdyby dziewczyn
było ledwie kilka, a lis by zeżarł dziecię choćby jednej -- to też
by się doigrał.

>> sprawa została przesądzona gdzieś na granicy paleolitu i neolitu.
> W nieco innym kontekście powiedzmy, gdyż w tej dawnej epoce utrzymanie
> chowu było dla naszych przodków kwestią życia i śmierci. Ja takiej
> presji nie mam.

Wtedy pojawił się podział na zwierzęta "pożyteczne" i "wrogie". Dziś
już żadnej presji nie potrzeba, by to utrzymać. Dla tych pierwszych
ich pan ogrodził kilometrowym płotem kawał wycyrhlonego lasu, gdzie
będą mogły leżeć na zielonym pastwisku, a niczego im nie zabraknie.
Lisa wrogiego pan teraz zgładzi, choć w tym samym miejcu jego praszczur
mógł swobodnie polować w trawie na pramyszy. Psa biegającego luzem po
okalającym pastwisko lesie pan wyżeni, gdyż pożytku z tego zwierzęcia
nie ma żadnego. Tak samo z kotem.

Jarek

--
-- Chodź pobawić się ze mną -- zaproponował Mały Książę. Jestem taki smutny...
-- Nie mogę bawić się z tobą -- odparł lis. -- Nie jestem oswojony.
-- Ach, przepraszam -- powiedział Mały Książę. Lecz po namyśle dorzucił:
-- Co znaczy "oswojony"?