Pan Dirko napisał:

>> :-))
>
> Hejka. Liczyłem, że nasza dyskusja przybierze bardziej naukowy
> charakter.

Grupa jest w hierarchii pl.rec, a nie pl.sci, więc należy mieć zrozumienie
dla takiego charakteru.

> Wracając do tematu, skoro pomidory szklarniowe uprawia się na sztucznych
> podłożach takich jak (najczęściej stosowana) wełna mineralna, wełna szklana,
> gąbka poliuretanowa, gąbka polifenolowa a korzenie pomidorów doskonale je
> przerastają to również nie powinny mieć problemu z delikatną siateczką.

Naukowego opracowania doczekała się teoria, która głosi, że źle czynią
ci, którzy chcąc posadzić drzewo, robią w ziemi dziurę sporych rozmiarów,
wtykają w nią przytarganą z bazaru sadzonkę, a następnie obsypują wcześniej
przygotowaną dobrą ziemią wymieszaną jeszcze ze smakowitymi nawozami.
W myśl tej teorii korzenie drzewa rozrastają się żwawo w dobrej glebie,
ale w końcu musi nadejść chwila, kiedy urosną na tyle, że dojdą do granicy
i trafią na ziemię lichą. Myślą sobie wtedy "a co, źle nam tutaj było?
co się będziemy pchać dalej w te gleby słabe". I zamiast penetrować
nieznane, zawracają i kłębią się w przestrzeni, którą ogrodnik wyznaczył
im na samym początku.

Może więc rzecz nie w zdolności do przebijania delikatnych siateczek,
lecz w różnicy między tym, co z jednej i z drugiej strony siatki, oraz
w ostrości tej granicy. To tylko hipoteza, która opiera się na tak
szczątkowych i chaotycznych danych, że nie śmiem jej nawet nazwać teorią.
A na uściślenie przesłanek i rzetelne przedstawienie obserwacji raczej
nie liczę, więc widoki na "naukowy charakter" dalej mamy marne.

> Pozdrawiam penetrująco Ja...cki

Jarek

--
-- Wszystko zależy od korzeni, od tego, jakie korzenie się bierze i do czego
się bierze, i ile się bierze. Nie wolno nic przepieprzyć, przepaprykować...
przecynamonować, przecytrynować, przeangielskozielić, prze... musz... kat...