Afera klimatyczna


Numer: 10/2010 (1414)
Skandal związany z globalnym ociepleniem robi się coraz większy. Właśnie się
okazało, że podstawą wielu alarmujących przestróg Międzyrządowego Panelu ds.
Zmian Klimatycznych (IPCC) nie są wyniki rzetelnych badań naukowych, lecz
błędne cytaty i kłamliwe twierdzenia organizacji ekologicznych.
Raport, w którym najostrzej skrytykowano metody pracy IPCC i dane
wykorzystywane przez tę agencję, 29 stycznia 2010 r. opublikowali Joseph D'Aleo
(współzałożyciel stacji telewizyjnej Weather Channel) oraz Anthony Watts
(meteorolog i twórca witryny SurfaceStations.org). D'Aleo i Watts podają, że
w 1990 r. amerykańska Narodowa Agencja ds. Badań Atmosfery i Oceanów (NOAA)
zaczęła systematycznie eliminować dane zbierane przez posterunki klimatyczne
w chłodniejszych rejonach świata. Oczywiście dzięki temu uzyskano wyższe
temperatury średnie. Nie brano pod uwagę danych ze stacji położonych na
wyższych szerokościach geograficznych i na większych wysokościach, na
terenach odległych od morza oraz w rejonach, gdzie przeważa zabudowa
wiejska. Spadek liczby posterunków klimatycznych był ogromny - początkowo
gromadzono dane z ponad 6 tys. stacji, podczas gdy obecnie z niespełna 1,5
tys. O tendencyjności gromadzenia danych świadczy także to, że w coraz
większym stopniu wykorzystuje się pomiary dokonywane w rejonach miejskich -
a przecież w obszarach o dużej gęstości zaludnienia wytwarza się więcej
ciepła. Gdy zatem zwiększa się liczbę posterunków meteorologicznych na
terenach miejskich, uzyskuje się wyniki świadczące również o szybszym
wzroście temperatur w kolejnych latach.


W swoim raporcie D'Aleo i Watts wyjaśniają, w jaki sposób uzyskano wzrost
średnich temperatur w Australii, Nowej Zelandii, Kanadzie, Norwegii, Szwecji
i USA. Dodają, że gdyby nie manipulacje IPCC, w wielu wypadkach wyniki
pomiarów mogłyby być przeciwne - średnietemperatury w rzeczywistości
spadałyby, zamiast rosnąć. D'Aleo i Watts piszą o tym tak: "Mniej więcej
połowa tych korekt doprowadziła do tego, że uzyskano ocieplenie tam, gdzie
go w ogóle nie było. Pozostałe korekty znacznie wyolbrzymiają odnotowywane
ocieplenie". D'Aleo i Watts krytykują także to, że wprowadzane korekty
często w ogóle nie były uzasadniane, a w najlepszym wypadku słabo
udokumentowane. Powołując się na ustawę o swobodnym dostępie do informacji
(Freedom of Information Act), James Hansen z NASA wystąpił o udostępnienie
danych, ale przez ponad dwa lata nie otrzymał odpowiedzi.

W raporcie podano również inne fascynujące przykłady tendencyjnego
gromadzenia danych. Można wspomnieć o Syberii, gdzie obecnie odnotowuje się
jedne z największych wzrostów średnich temperatur. Zmiany można częściowo
wytłumaczyć tym, że w tym rejonie świata znacznie spadła liczba posterunków
meteorologicznych i brakuje niektórych danych. Przyczyną jest jednak także
to, że w czasach ZSRR przydzielano więcej opału i pieniędzy tym regionom, w
których odnotowywano niższe temperatury. Pracownicy stacji badawczych mieli
więc konkretne powody, aby w przeszłości podawać nieprawdziwe dane.