dn. 11.07.2023 o 20:52, Tomasz Gorbaczuk napisał:
> Snacol był lata temu przed wejściem do domu jak jeszcze warzywniaka
> nie było w planach bo się nie dało z chałupy wieczorem wyjść aby w to
> nie wdepnąć.

Jednak pisałeś "dwa razy do roku posypuję snacolem wokoło ogródka,
robię to dokładnie i systematycznie".

Ale to tak czy inaczej nieistotne, bo ja przecież nie o samym tępieniu
szarańczy, tylko o zastanawiającej niespójności w obrazie pt.
"zatroskany eko-ogrodnik, obrońca owadów, ptaków i wielbiciel
czworonogów, rozsypuje wieczorem silną truciznę o szerokim spektrum
działania wokół warzywnego ogródka".

> Co najlepsze sam ten snacol wpierniczasz z rzepakiem i innymi
> sklepowymi roślinami.

Z ciekawości przejrzałem dostępne w mojej części Europy środki
ślimakobójcze. Snacolu brak. Metaldehyd jest tutaj zaklasyfikowany w
kategorii środków rakotwórczych, mutagennych i zanieczyszczających
środowisko, a jego stosowanie jest zabronione w uprawach organicznych i
poza zasięgiem Kowalskiego.

Stosowanym tutaj środkiem zamiennym jest najwyraźniej fosforan żelaza.
Nie znam się, ale z pobieżnych opisów które znalazłem brzmi jakoś
przyjemniej. W UK metaldehyd jest całkowicie zakazany, i tamtejsze
władze też proponują użycie fosforan żelaza. W PL istnieje
ogólnodostępny preparat na bazie fosforanu żelaza, pod handlową nazwą
"Ferramol". Może warto wypróbować?

W każdym razie nie, snacolu akurat nie wpierniczam. Nie wykluczam
oczywiście, że wpierniczam różne inne świństwa. Ba, nieraz robię to
zresztą zupełnie świadomie. Ale czy moja dieta jest istotnie ciekawym
tematem?

> Hipokryzja to się nazywa.

Hipokryzja: "Zachowanie lub sposób myślenia i działania charakteryzujący
się niespójnością stosowanych zasad moralnych."

Zasad moralnych u mnie niewiele, nie sądzę zatem bym był dobrym
kandydatem na to określenie. Zachęcam do przypisania mi innych fajnych
określeń, z pewnością jest ich wiele i część z pewnością zasadnych.

> Szklarnia jeszcze nie gotowa a Ty już 4 raz piszesz o jej ogrzewaniu
> węglem. Przypadek?

Ależ skąd, żaden przypadek. Tak mnie ten obrazek rozśmieszył, że będę
go przywoływał przez najmniej pięć najbliższych lat. I dobrze, że się
trafiła taka perełka, bo temat kamyczków podklejanych poxipolem już
zaczynał być cokolwiek brodaty.

Mateusz